اندیکاتورهای تکنیکال ،محاسباتی ابتکاری یا ریاضی‌ محور بر پایه قیمت ، حجم یا بهره اوراق بهادار یا قرارداد ، مورد استفاده معامله‌گران است که از تحلیل تکنیکال پیروی می‌کند.

با آنالیز داده‌های زمانی تحلیل‌گران تکنیکال از اندیکاتورها برای پیش‌بینی تحرکات قیمتی آینده استفاده می‌کنند. مثال‌هایی از اندیکاتورهای تکنیکال متداول عبارتند از: اندیکاتور قدرت نسبی (RSI) ، شاخص جریان نقدینگی (MFI) ، تصادفی (استوکاستیک) ، مکدی (MACD) و بولینگر بندز (باندهای بولینگر).

نکات کلیدی

-اندیکاتورهای تکنیکال ، محاسباتی ابداعی یا ریاضی محور بر پایه قیمت،حجم یا بهره اوراق بهادار یا قرارداد مورد استفاده معامله گران است که از تحلیل تکنیکال پیروی می‌کند.

-تحلیل‌گران تکنیکال یا چارتیست‌ها اندیکاتورهای تکنیکال را در روند تاریخی قیمتی دارایی بررسی می‌کنند تا به نقطه مناسب ورود یا خروج در معاملات دست پیدا کنند.

-چندین نوع اندیکاتور تکنیکال وجود دارد که در دو دسته کلی تقسیم بندی می‌شوند: انباشت‌شونده و نوسانگر.

اندیکاتورهای تکنیکال چگونه کار می‌کنند؟

تحلیل تکنیکال به مانند یک نظم‌دهی در معاملات است که برای ارزیابی سرمایه‌گذاری ها و فرصت‌های معاملاتی استفاده می‌شود که در این راه از آنالیز آماری روندهایی که در اثر فعالیت‌های معاملاتی شکل گرفته مانند تحرکات قیمتی و حجم، استفاده می‌کنند. برخلاف تحلیل‌گران بنیادی (فاندامنتال) ، که سعی می‌کنند ارزش ذاتی اوراق بهادار را بر اساس اطلاعات مالی یا اقتصادی برآورد کنند، تحلیل‌گران تکنیکال تمرکز خود را بر روی الگوهای تحرکات قیمتی ، نشانه‌های معاملاتی و دیگر ابزارهای متعدد تحلیل نمودارها می‌گذارند تا قدرت یا ضعف یک اوراق بهادار را بسنجند.

تحلیل تکنیکال می‌تواند برای هر نوع اوراق بهاداری که سابقه معاملاتی داشته باشد استفاده گردد. این قضیه شامل سهم‌ها، اوراق آتی ،بازارهای کالا ،درآمدهای ثابت ، ارزها و دیگر اوراق بهادار می‌شود. در این آموزش ما به عنوان مثال معمولا سهام را تحلیل می‌کنیم، اما در نظر داشته باشید که این روش قابل استفاده بر روی هر نوع اوراق بهاداری است. در حقیقت، تحلیل تکنیکال در بازارهای کالا و فارکس که تحلیل‌گران بر روی روندهای کوتاه‌مدت قیمتی متمرکز هستند بسیار متداول‌تر است.

اندیکاتورهای تکنیکال که به عنوان “تکنیکال‌ها” نیز شناخته می‌شوند بر روی سابقه تاریخی معاملاتی مانند قیمت، حجم و بهره متمرکز هستند، به جای اینکه بخواهند بر پایه و اساس کسب و کار و مفاهیم بنیادی آن مانند سود، درآمد یا حاشیه سود بپردازند. اندیکاتورهای تکنیکال معمولا توسط معامله‌گران فعال استفاده می‌شوند، چون برای آنالیز تحرکات قیمتی کوتاه مدت طراحی شده‌اند. اما سرمایه‌گذاران بلندمدت هم ممکن است برای تشخیص نقاط ورود و خروج از آن‌ها استفاده کنند.

دو نوع اندیکاتور تکنیکال داریم:

• انباشت شونده: اندیکاتورهای تکنیکالی هستند که از مقیاس مشابه قیمت پیروی می‌کنند و در همان منطقه بالای چارت(اصل نمودار) ترسیم می شوند. به عنوان مثال میانگین متحرک‌ها و باندهای بولینگر.
• نوسانگرها: اندیکاتورهای تکنیکالی که بین یک ناحیه مشخص پایین (مینیموم) و ناحیه مشخص بالا (ماکزیموم) نوسان می‌کنند و در بالای چارت یا زیر آن (در محدوه‌ای جدا از خود چارت)رسم می‌گردند(معمولا زیر چارت). به عنوان مثال اندیکاتور تصادفی (استوکاستیک) ، مکدی (MACD) یا RSI.

معامله‌گران معمولا از انواع مختلف اندیکاتورهای تکنیکال برای تحلیل اوراق بهادار استفاده می‌کنند. با هزاران قابلیت متعدد معامله‌گران باید انتخاب کنند که کدام اندیکاتور برای آن‌ها بهتر کار می‌کند و خودشان را با نحوه کارکرد آن وفق بدهند. همچنین ممکن است معامله‌گران اندیکاتورهای تکنیکال را با انواع دیگری از تحلیل تکنیکال ترکیب کنند، مثلا نگاه کردن به الگوهای نمودار برای اینکه نمایی از معامله بدست آورند. اندیکاتورهای تکنیکال به دلیل ماهیت کمی (عددی) خود می‌توانند در  سیستم‌های معامله خودکار مورد استفاده قرار گیرند.

مثالی از اندیکاتورهای تکنیکال

چارت پایین تعدادی از رایج‌ترین اندیکاتورهای تکنیکال را نمایش می‌دهد، از جمله میانگین متحرک‌ها، شاخص قدرت نسبی (RSI) و واگرایی و همگرایی میانگین متحرک ها (MACD) .

در این مثال میانگین متحرک‌های 50 و 200 روزه بر روی نمودار قیمت رسم شده اند تا نشان دهند قیمت فعلی با توجه به میانگین‌های تاریخی کجا ایستاده . میانگین متحرک 50 روزه در این مورد بالاتر از میانگین متحرک 200 روزه قرار گرفته، که نشانگر این است روند کلی مثبت بوده است. RSI که در بالای چارت رسم شده قدرت روند فعلی را نشان می‌دهد-در ان مورد عدد خنثی 49.07 – و مکدی که در پایین چارت به نمایش درآمده نشان می‌دهد که دو میانگین متحرک همگرایی دارند یا واگرایی ، کمی خرسی (نزولی) در این مورد.